laf — is. <fars.> Mükalimə, söhbət, danışıq, söz. Gər doğru isə vəfadə lafın; Məndən nə üçündür inhirafın? F.. Vəli, bihudə bir sözdür, deyirlər laf arasında. M. V. V.. <Səlim:> İstəməz başqa laf; Söylə, açıq söylə, hər nə var söylə! H. C … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
doqqaz — I (Qafan, Oğuz) çəpər II (Borçalı, Gəncə, Gədəbəy, Göyçay, Qazax, Qax, Şəki, Tovuz, Ucar) kənd küçəsi, əsas yoldan məhəllələrə ayrılan yol. – Aravanı doqqaza çəkdim (Ucar); – Bizim doqqaza diyillər Qolxoz küçəsi (Şəki); – Ne incinesin, doqqaza… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
güzaf — f. boş danışıq; laqqırtı … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
laf — f. 1) boş söz; boşboğazlıq, laqqırtı; 2) söz söhbət, danışıq. Lafi dəhən ağızda deyilib həyata keçirilməyən söz, boş söz … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
ləqləqə — ə. 1) leylək; 2) leyləyin çıxardığı səs; 3) m. boş laqqırtı; 4) bax: ləqləqi … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
çərçilik — is. 1. köhn. Çərçinin işi, peşəsi; xırdavatçılıq. <Hacı Mehdi:> Get bazara, çərçiliyini elə, beş şahı qazan, ətə, çörəyə ver, gətir ye, yıxıl yat. Ə. H.. 2. məc. dan. Boşboğazlıq, laqqırtı. Bəsdir çərçilik elədin … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
lağırtı — bax laqqırtı. . . O heç gözlənmədən bu və ya digər qapını açıb girər, saatlarla min cür boş boş əhvalatlardan danışıb lağırtı vurar. M. İ … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
laqqıltı — is. 1. Laqqıldayaraq axan və ya tökülən mayedən çıxan səs. 2. Bax laqqırtı … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
